افکارم آزارم میدهد

پسری هستم 16 ساله..اسم من دانیال هست..چند وقتی است که افکارم آزارم میدهد...من و خانواده ام در 6سالگیم به یک آپارتمان رفتیم و زندگی میکردیم. بعد از مدتی یکی با یکی از همسایه ها آشنا شدیم و دائما باهم بودیم و به گردش و پارک و.....میرفیتم..همسایه ی ما دختری داشتند که اسمش مهسا بود. مهسا از من چندماهی بزرگتر بود.از همان 6-7سالگی همبازی بودیم و اگر بعد از مدتی همدیگر را نمیدیدیم دیمان برای هم تنگ میشد...ما باهم بزرگ شدیم ..حدود 11-12 سالگی حس عجیبی نسبت به هم داشیتم...ولی ما چندماه بعد از تهران به کرج رفیتم...شب اول خیلی گریه میکردم ولی رابطه ی ما قطع نشد.هر هفته چون خانه ی پدر و مادر بزرگ مهسا کرج بود به کرج می آمدند و ما هم هر هفته اونجا بودیم...تمام فامیل های مهسا را میشناختم و با هم رابطه داشتیم.....بعد از 2سال مادرم فکر میکرد که پدرم با مادر مهسا رابطه دارد..ولی نداشت....همین باعث شد تا رابطه ی ما قطع شود....اخرین باری که مهسا رو دیدم 1سال و نیم پیش بود....از اون به بعد که بزرگتر شدم اولش اهمیت نمیدادم اما من وابستگی شدید به مهسا داشتم..الان هم روزی نیست که بهش فکر نکنم....بعضی اوقات حتی دوست دارم از خونه فرار کنم و برم پیشش..الان می بینم که خیلی دوسش دارم...ولی نمیتونم بهش برسم..پیش خودم میگم اکه بزرگتر بشم حتما پیداش میکنم و درخواست ازدواج بهش میدم. بعضی وقت ها هم استرس بسیار عجیبی به جانم می افتد که نمی دانم چطور با آن مقابله کنم. پدر و مارم از این علاقه ی شدید من به مهسا خبر ندارند.من نمیتونم از مهسا دل بکنم.....ما حدود 7سال با هم بزرگ شدیم.ما جوری همدیگر رو میشناختیم که پدر و مادرمان هم اینطور مارو نمیشناسند.لطفا کمکم کنید هرروز دارم شکسته تر میشم ولی از ترس اینکه والدینم بفهمند خودم را شاداب نشان میدهم.خیلی احساس تنهایی میکنم.بعضی اوقات آنقدر دلم میگیره که دوست دارم بشینم و گریه کنم اما چون با خانواده زندگی میکنم مجبورم همه اش را درون خودم بریزم...من ظاهر بدی هم ندارم بچه های مدرسه منو جزء بچه های خوشگل حساب میکنند. متاسفانه هیچ ادرس  وتلفنی از مهسا هم ندارم.لطفا کمکم کنید... اگر امکان دارد پاسخ خودتون رو به ایمیل من ارسال کنید...
dani.mistre@yahoo.com       ازشما متشکرم........ممنون
مرسی

با سلام
عزیزم در این سن وجود این مسائل کاملا طبیعیست و برای همه اتفاق می افتد در مرحله اول یک مرد با عشق اولش ازدواج نمی کند و در مرحله بعد هر چقدر سنت با لا برود موقیتهای بهتری برای شما فراهم میشود و با تجربه تر میشوی .
پس سعی کن کم کم فراموش کنی و به آینده روشنتر بیاندیشی .زمانی میشود که خودت به این ابراز محبت میخندی همانگونه که برای خودم اتفاق افتاد.

خدا با توست

من با مهدی موافقم
من و همه ی ما پسرا اگر رابطه ی کاملا متشابه به تودر قلب و ذهنموننداشته باشیم اما رفتار یکنواختی رو تجربه کردیم تو اینراه بزرگ شدن وپیشرفت برای آینده
من میگم تو که خوشکل پسری و انقدر اطمینان به نفست داری که این راز رو راحت بازگو میکنی
پس خیلی هم راحت میتونی خودت رو درگیر کسایی دیگه و حتی بر عکس کسایی رو درگیره خودت کنی
ببین ارتباط بچگی تا یک سنی جلو میاد
من به تو قول میدم 2سال دیگه یطوری بشه این زندگیت و انقدر سرت شلوغ بشه که فرصت سر خاروندم هم نداشته باشی

دانی جان سلام
مهسا رو دوست داری خب داشته باش
ولی آیندتو خراب نکن
تو زندگیتو بکن
احتمال 90 درصد امکان داره که مهسا برات تبدیل بشه به یه خاطره لوس اما شیرین کودکانه
ما اگه کماکان تا سن ازدواجت به مهسا علاقه مند باقی موندی....
الان دل مشغولیت کمه میتونی بهش فکر کنی و بگی عاشقشی و فلان و بهمان
اما همین که درس دانشگاهیت تموم شد یه کار پیدا کردی فشار زندگی  رو حس کردی همه چیز یادت میره
مطمئن باش مهسا هم یادش میره
تو زندگیتو بکن و آیندت و بساز
خودتو با چیزای خوب که پیشتن و داریشون مشغول کن
اینقدر ای کاش ...چی میشد و اینا وقتتو حروم نکن
اون هفت سال فقط برا دوران بچگیت بود