پشیمانی از جدایی بعد از یکسال

سلام عزیزم ....به خاطر به دست اوردن سلامتیت خیلی خوشحال شدم و مطمئن شدم که خدا تحت هیچ شرایطی انسان رو تنها نمیذاره....از استعداد خارق العاده ی که خدا بهت عطا کرده استفاده کن...و در مورد قبول کردن یا نکردن همسرت هم یک انتخابی کن که هیچ وقت احساس نکنی اشتباه کردی...کینه رو از دلت دور کن و مهربان و بلند نظر باش تا از این ازمایش پیش خدا سر بلند بیرون بیای...به خدا واگذار کن و اگه خیلی تو 2 راهی موندی به قران استخاره کن.

با سلام
من معتقدم بايد همسر سابقتو فراموش كني ، آدم از يه سوراخ كه نبايد 2 بار گزيده بشه.
وقتي ايشون تو اون شرايط شما رو تنها گذاشته مطمئن باش اگر باز هم چنين شرايطي پيش بياد رهات مي كنه .
اون امتحانشو خوب پس نداده و احساسات شما هم بازيچه نيست تا حالا ببينيد كه باز چه بلايي مي خواد سرتون بياره .
آدم ها رو تو سختي بايد شناخت وگرنه تو خوبي و خوشي كه خوب بودن هنر نيست .

با سلام
دوست عزیز تنها جمله ای  که میشه گفت  اینکه " جدای از جوابت که میتونه نه و یا آره باشه ،با تعقل ، آرامش، صحه صدر ،بدون عوامل احساسی و مقطعی ،و با توجه به آینده ات تصمیم بگیر"
والسلام
امیدوارم هممون ،همواره در کلیه شئونات زندگیمون با یاد خدای مهربون ،بهترین و صحیح ترین تصمیم رو اتخاذ کنیم.
موفق و بهروز باشید.

خانم sarakhanoom گفتند بیرحم باش....شاید لفظ بیرحم بودن خوب نباشه ولی بهتره غرور داشته باشی
غرور در جای خودش و به انداز لازم هست و غرور بی دلیل یعنی مغرور بودن.
غرور مناسب از آدم یک بهترین میسازه و غرور بد باعث میشه همه از آدم فرار کنند
غرور مناسب اجازه نمیده شخصیتت به خاطر بی ارزشها کوچک بشه
هیچکس بهتر از خودت اون آقا را نمیشناسه پس در تصمیم خودت قاطع باش و شک به خودت راه نده

خانم afife در مورد استخاره صحبت کردند....فکر نمیکنم خدا قرآن را نازل کرده باشه برای استخاره
به دو دلیل توضیح نمیدم چرا استخاره با قرآن صحیح نیست..
1.این سایت یک سایت پزشکی است
2.باید یه کتاب تایپ کنم تا خیلیها فانع شوند

باز هم از همگی ممنونم ...نه دیگه من قصصد دادن فرصت دوباره به اون رو ندارم...قلبم دیگه توان پذیرش یه خنجر دیگه رو نداره...چیزای خوبی هم نیست که با یاد آوری اونا وسوسه بشم که فرصت دوباره بهش بدم..من دیگه نمیخوام مهربون باشم خسته شدم از مهربون بودن  و فدا کردن خودم و آرزوهام اون نمیتونه منو با آرزوهام بخواد منو اونجوری می خواد که خودش می پسنده ..همونجور زندونی و دست به سینه....به هر حال من باید ازین فرصت دوباره ای که واسه زندگی بهم داده شده نهایت استفاده رو ببرم باید سعی کنم به آرزوهام برسم شاید فرصتم زیاد نباشه و دوباره بیماریم زورش بیشتر از من بشه ...شاید هم با یه اتفاق دیگه از دنیا برم...هیچ انسانی  لیاقت اینو نداره که آرزوی هر چند کوچکمو تو این فرصت مغنم فداش کنم...هر چند ازین خودخواهی  متنفرم اما همگی مردم اطرافم مرا به نفع خودشان میخواستند و به شکلی که در انحصار آنها باشم...دیگه نمیخوام رئوف باشم ...این قلب رئوف هرگز به درد خودم نخورده ...میخوام خودم باشم ...واسه خواسته های از دست رفتم تلاش کنم...میخواستم به اونجایی که شایستش هستم برسم ولی با مهر دادن به مردان اطرافم چه پدرم و چه شوهر سابقم  فقط خودم رو فنا کردم....سعی هر انسان باید به کمال رسیدن باشه نه خوشحال کردن اطراف خود خواه اطراف...چاره ای نیست باید خودخواه باشم...میخوام طعم پیشرفت ...موفقیت ...خنده ...تفریح....و خیلی چیزای دیگه که بهش نرسیدم رو بچشم. تصمیمی که میتونم خودم بگیرم استخاره احتیاج نداره ...نمی خوام نازمو بکشه دیگه ...اون تو این سه سال خوب خودشو نشون داد حالا این یه سال آخر  واسم فرقی نمیکرد باشه یا نباشه...عقلم بهم دستور میده رو به جلو پیش برم نه به سمت عقب...به اندازه کافی وقت واسه فکر کردن داشتم تو این چند ماه تنها به عشق رسیدن به تمام چیزهایی که خوشحالم میکنه مبارزه کردم  مطمئنا اون مرد منو خوشحال نمیکرد....فقط مشورت میخواستم که جواب خیلی های شما کمکم کرد
/